miejsce zamieszkania a meldunek

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której przebywa ona z zamiarem stałego pobytu (art. 25 k.c.). Jest to legalna, najczęściej wykorzystywana w stosunkach prawnych definicja miejsca zamieszkania. Definicja ta konkretyzuje się w wyniku dokładnego określenia adresu miejsca zamieszkania, zwykle poprzez podanie kodu pocztowego miejscowości, numeru porządkowego domu (i mieszkania, o ile takich lokali jest więcej niż jeden) wraz z nazwą ulicy i oznaczeniem numeru porządkowego nieruchomości (zgodnie z art. 25 ust. 1 i art. 26 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności). Informację o miejscu zamieszkania osoby fizycznej, strony postępowania powinna znaleźć się już w pierwszym piśmie inicjującym postępowanie przed sądem (art. 126 par. 2 pkt 1 k.p.c.) i zmiana miejsca zamieszkania w toku postępowania sądowego podlega notyfikacji sądowi pod rygorem uznania pisma za doręczone (art. 136 k.p.c.). Wypada jednocześnie dostrzec, że na terytorium RP występuje obowiązek meldunkowy polegający zarówno na zameldowaniu się, jak i wymeldowaniu z pobytu, tak stałego jak i czasowego. Obowiązek ten, jakkolwiek bezsankcyjny, w razie jego niedopełnienia może stanowić negatywna przesłankę, w razie wysąpienia wątpliwości co do określenia miejsca zamieszkania osoby fizycznej. Obowiązek ten ma charakter rejestracyjny i powinien stanowić pochodną w stosunku do prawa, do lokalu mieszkalnego. Obowiązek ten ma na celu rejestrację miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Przedstawione poglądy mają jedynie prywatny charakter.